Papillon’un sırtta kıvrık taşınan uzun ve tüylü bir kuyruğu vardır. Bu nedenle Papillon’a bir zamanlar Sincap Spaniel denirdi. Uzun gösterişli beyaz kürkün üzerinde kızıl hariç her renkten lekeler görülür. Beyaz kürkün üzerindeki lekeler her iki gözü ve kulağı da önlü arkalı kaplamalıdır. Kelebek benzeri kulakları ya dik ya da düşük taşınır. Bu tür kulaklara Phalene denir. Belirgin bir beyaz burun bantı vardır. Zeki ve dikkatli bir ifadeye sahiptir. Papillon’un burun kısmı kısa ve çok az sivridir.
Karakteri
Papillon’a bazen kulaklarının görüntüsünden dolayı kelebek köpeği de denir. Göründüğü kadar narin olmayan bu ırk zeki, canlı ve sevgi doludur. Dışarıda oyun oynamaya bayıldığı gibi ev içinde de sessizce sahibine eşlik eder. Sahibini çok sahiplenip yabancılara karşı korumacı davranabilir. Dengeli ve itaatkardır. Hırçın küçük köpeklerden değildir. Papillon küçük numaraları kolay öğrenir. Bazıları huzursuz ve aşırı gergin olabilir. Tuvalet eğitimi almakta zorlanabilir; ancak genel eğitimi kolaydır. Papillon erişkin ve olgun çocuklarla daha iyi anlaşır. Köpeklere karşı biraz saldırgan olabilir. Birlikte yetiştirilirse kedilerle arası iyidir.
Yaşam Ortamı
İyi şehir köpekleri olmalarına rağmen bazen bölgesini korumak için fazla havlayabileceğinden apartman yaşamına uygun olmayabilir.
Egzersiz İhtiyacı
Oynamaktan çok hoşlansa da evde kalmaktan da pek rahatsız olmaz. Her köpek gibi düzenli egzersiz zinde kalması açısından faydalı olacaktır.
Bakımı
Uzun ipeksi tüylerin günlük taranması önemlidir. Bu köpekler genellikle temiz ve kokusuzdur. Gerektiğinde kuru şampuanlama yapılabilir. Düzenli olarak tırnakları kesilmeli ve tartar oluşumuna karşı dişleri fırçalanmalıdır.
Kökeni
Papillon Avrupa’da 700 yıl öncesine uzanan tarihi ile en eski ırklardan biridir. Irk ilk başlarda Epagneul nain ya da cüce spaniel olarak tanınıyordu. Daha sonra Kontinental Toy Spaniel olarak tanınmaya başlandı. Bu küçük köpek 13 ve 15. yüzyıl İtalyan fresklerinde resmedilmiştir. Rönesans döneminde pek çok yağlı boya tabloda görülebilir. Irkın gelişimi daha çok bu tablolardan çıkarılmaktadır. Rönesans döneminde İtalya’da çok popülerken Fransızlarca mükemmelleştirilmiştir.
